«Σαν τέτoια ώρα στο βουνό. ο Παύλος πληγωμένος
Μεσ’ το νερό του αυλακιού ήτανε ξαπλωμένος
Για σύρε, Δήμο μου πιστέ, στην ποθητή πηγή μου
Και φέρε μου κρύο νερό να πλύνω την πληγή μου.
Σταλαματιά το αίμα μου, για σε Πατρίς, το χύνω,
Για να’χεις δόξα και τιμή, να λάμψεις σαν το κρίνο.
Είν’ η Ελλάδα μας μικρή, μικρή και ζουλεμένη,
Μα ελευθερία έχει πολλή! Μες στο κλουβί δεν μπαίνει!
Παύλος Μελάς κι αν πέθανε, τ’ αδέλφια του ας ζήσουν,
Αυτά θα τρέξουνε μαζί για να τον αναστήσουν!»(Πηνελόπη Δέλτα)
Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 1904
Ο Παύλος Μελάς, ο φιλόπατρις, ο ήρωας που θυσιάστηκε για το έθνος και τον ελληνισμό και έγινε σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα, αφήνει την τελευταία του πνοή στο χωριό Στάτιστα. «…Στη μέση με πήρε παιδιά…». Ο καπετάν Πύρζας έτρεξε κοντά του. «Το σταυρό να τον δώσεις στην γυναίκα μου και το τουφέκι του Μίκη και να του πεις ότι το καθήκον μου έκαμα». Ζητάει να τον σκοτώσουν για να μην τον πιάσουν οι Τούρκοι ζωντανό, σε λίγο όμως ξεψυχάει λέγοντας τη λέξη «πονώ».
Σήμερα, 105 χρόνια μετά, ζητείται «Παύλος Μελάς». Σε καιρούς που μας περιζώνει η χαμέρπεια κρίνεται άκρως απαραίτητη η ενασχόλησή μας με την ιστορία, που δυστυχώς οι κυβερνώντες κάνουν ότι μπορούν για να την ξεχάσουμε.
Η λέξη «εθνικό» τους ενοχλεί, ξεριζώνεται με τη μέθοδο του σαλαμιού. Σταθερά αλλά μεθοδικά. Η ιστορία «ξαναγράφεται» ως παρωδία και μύθος. Στόχος τους η λήθη. Το παρελθόν είναι ζωηφόρο για το λαό μας και τους ενοχλεί.
«Όλβιος όστις της ιστορίας έσχεν μάθησιν»: Ευτυχής είναι αυτός που κατέχει την ιστορία του. Ο αμύητος ιστορικά άνθρωπος είναι πρωτόγονος, ανίκανος να αντιληφθεί τα ιστορικά γεγονότα που συμβαίνουν γύρω του και γίνεται έρμαιο των εθνομηδενιστών επιβητόρων της κρατικής εξουσίας.
Σήμερα, η θυσία του Παύλου Μελά, για την Ρεπούσια καθεστηκυία τάξη θεωρείται ως πράξη, εθνικιστικού παραλογισμού. Αυτή τη χυδαία νοοτροπία προσπαθούν ματαίως να ριζώσουν στην ελληνική κοινωνία.
Σήμερα, οφείλουμε να μνημονεύουμε του ήρωα Παύλου Μελά, το σύμβολο των Απελευθερωτικών αγώνων του έθνους μας, τον αντρειωμένο που άναψε την σπίθα σε κάθε Έλληνα της Μακεδονίας.
Επίκαιρος όσο ποτέ ο Παύλος, ο Διγενής της Μακεδονίας θα είναι φάρος ολόλαμπρος της ιστορίας μας.
«Ο θάνατός του είναι ζωή στους κουρασμένους από τη μετριότητα του κόσμου. Ο θάνατός του ανασταίνει τους κοιμισμένους, ταράζει τους μαργωμένους, δυναμώνει τους αδύνατους, δροσίζει τους διψασμένους, ο θάνατος του Νέου, ο θάνατος του Ωραίου ο θάνατος του Αντρείου…..Ψυχή, ψυχή ωραία, γλυκιά πενταπάρθενη που ερωτεύτηκες το θάνατο δίδαξέ μας, ω μάθε μας να μη πονάει και να μην καίει το αντίκρισμα της αγωνίας σου, ψυχή ωραία πενταπάρθενη».
(ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ)
ΑΥΛΗΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ