Αναμφισβήτητα η καθιέρωση της γιορτής της «Ημέρας της Γυναίκας» υποδηλώνει ότι ακόμη και σήμερα οι Δυτικές κοινωνίες δεν έχουν αναδείξει την γυναικα ως ισότιμο μελος τους.. Καλούμαστε να θυμηθούμε ότι στις 8 Μαρτίου γιορτάζουμε το αυτονόητο, τη μάνα, τη σύζυγο, την εργαζόμενη, και ότι συμβολίζει αυτή μέσα στη Δημιουργία. Καλυπτουμε τις ενοχές μας ,στρουθοκαμηλίζουμε, διοτι ολοι μας φέρουμε ευθύνη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Εκατοντάδες διακηρύξεις, ανακοινώσεις, προγραμματικές προτάσεις ψηφίσματα θα ακούσουμε, θα διαβάσουμε, θα συζητήσουμε, και όλα αυτά για να εχουμε ήσυχη την συνείδησή μας ότι επιτελέσαμε το καθήκον μας, ότι τιμήσαμε το ρόλο της.
Την επαύριον θα σφυρίζουμε αδιάφορα, θα κλείνουμε το μάτι στον εργοδότη που θα την παρενοχλεί σεξουαλικά, και στα ΜΜΕ που θα την προβάλλουν ως σεξιστικό αντικείμενο για να προωθήσει το διαφημιζόμενο προιόν τους.Θα κλείνουμε τα παράθυρα μας όταν την ακούμε να κακοποιείται και να υβρίζεται από τον «σύζυγό της».Θα την στιγματίσουμε για το θάρρος που είχε να κρατήσει το μωρό της και να το μεγαλώσει μόνη της, γιατί «ο ισχυρός ανήρ όπου φύγει- φύγει».Θα την απολύσουμε γιατί έκανε το λάθος να παντρευτεί , να γίνει μητέρα και θα μας κοστίζει περισσότερο τώρα. Θα την οδηγήσουμε στα μονοπάτια του εύκολου πλουτισμού εκδίδοντάς την , εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη της για μια νέα ζωή στη χώρα υποδοχής της. Η υποκρισία περισσεύει. Η Πολιτεία εθελοτυφλεί. Η κοινωνία έχει «βολευτεί».Καταλήξαμε να αγωνιζόμαστε για το αυτονόητο, για το δικαίωμα της γυναίκας, στην αγορά εργασίας, στην μητρότητα, στο γάμο στα κέντρα αποφάσεων και σε ότι άλλο την αφορά.
Η συγχρονη Ελληνίδα δουλεύει, ανατρέφει, στηρίζει, φροντίζει. Οι ανάγκες της είναι τόσο πολυδιάστατες όσο και οι απαιτήσεις που έχει το περιβάλλον της από την ίδια. Η ισοτιμία των ρόλων των δύο φύλων, μας αφορά όλους. Είναι θέμα νοοτροπίας και παιδείας.. Οφείλει το σύγχρονο κράτος να παρέμβει θεσμικά για την έμπρακτη ενίσχυση των συνθηκών ισότητας σ’ολους τους τομείς.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θέσπισε δύο πολύ σημαντικά νομοσχέδια α)ο νόμος περί ενδοοικογενειακής βίας και ο νόμος της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών στους χώρους εργασίας. Το πρώτο βήμα έγινε, ο νόμος όμως δεν είναι πάντοτε πανάκεια, χρειάζεται συντονισμένη παρέμβαση, μέσω δράσεων πρόληψης και εκπαίδευσης, με διάγνωση και αποτελεσματική προστασία των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας.
Αμεση προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι η θεσμοθέτηση της μητρότητας ως κοινωνικής θητείας ώστε να στοιχειοθετηθεί συνταξιοδοτικό δικαίωμα για τις εργαζόμενες μητέρες, εξοικείωση των γυναικών με τις νέες τεχνολογίες, ενίσχυση των μητέρων μονογονικών οικογενειών, δημιουργία ανεξάρτητης αρχής για θέματα οικογένειας με στόχο την παρακολούθηση των εφαρμοσμένων πολιτικών οικογένειας. Ο δρόμος είναι μακρύς και απαιτείται συνεργασία όλων των κοινωνικών φορέων (κόμματα-Ο.Τ.Α-Εκκλησια-Μ.Κ.Ο κ.α), για να επιλυθούν τα προβλήματα, να εδραιωθεί και να ισχυροποιηθεί ο ρόλος της Ελληνίδας εργαζόμενης μητέρας.
Ισως, κάποτε, σταματήσουμε να εορτάζουμε φαρισαικά την 8η Μαρτιου.
Αλήθεια, ημέρα για τον άνδρα υπάρχει? Γιατί άραγε?
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΥΛΗΤΗΣ